Author Archives: Sylwia Czub

Otrzymałam pytanie: W związku z różnymi ograniczeniami podczas stanu epidemii, pojawiają się pytania dotyczące sposobów zapewniania bezpieczeństwa pracy stacjonarnej. W szczególności pytania osób, które mają wchodzić do biura o ich stan zdrowia lub kontakt w ostatnim czasie z osobami, które są chore.

Przyznam szczerze, że takie wątpliwości są jak najbardziej uzasadnione, ponieważ trudno tutaj znaleźć podstawę, która pozwalałaby na gromadzenie takiej informacji. Po pierwsze jest to informacja o stanie zdrowia. Nie zawsze dostajemy ją wprost, jednakże uzyskujemy to oświadczenie właśnie w celu oceny stanu zdrowia składającego oświadczenie, czyli tego czy potencjalnie, może być zarażony koronawirusem. Jeżeli mówimy o informacji o stanie zdrowia to wkracza z całą stanowczością art. 9 RODO, zgodnie z którym przetwarzanie takich danych jest zakazane z wyłączeniem warunków legalizujących wskazanych w ustępie drugim. Warto do niego czasami zerknąć, aby sprawdzić możliwości legalnego przetwarzania tego typu informacji.

Wśród przesłanek legalizujących przetwarzanie informacji o stanie zdrowia, jest w szczególności oparcie przetwarzania na przepisach powszechnie obowiązującego prawa. Na dzień dzisiejszy może to być indywidualna decyzja uprawnionego organu (w zależności od rodzaju podmiotu będzie to decyzja administracyjna wojewody, ministra zdrowia lub premiera) albo indywidualna decyzja sanepidu. Możliwość wydania takiej decyzji wynika ze spec ustawy covidowej, a także znowelizowanej ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Już tylko dwa tygodnie zostały do przekazania przez podmioty publiczne pierwszego raportu z zapewniania dostępności, jest to więc ostatni moment na przegląd tego co zostało i musi zostać zrobione. Zapewnianianie dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami w podmitoach publicznych to wyzwanie, ale postaram się przybliżyć dobre pomysły i praktyczne rozwiązania. Wiecie, że jestem praktykiem i chcę poprzez to szkolenie przekazać praktyczną wiedzę w zakresie tego, jak skutecznie wdrożyć dostępność w instytucji kultury.

Podczas szkolenia opowiem o rozwiązaniach, które dużo dają, a wymagają jedynie pracy ludzkiej lub minimalnych nakładów pieniężnych. Pokażę przykłady rozwiązań zwiększających dostępność komunikacyjno-informacyjną i jakie możemy zastosować racjonalne lub alternatywne rozwiązania, aby uzyskać zgodność z przepisami. Przejdę także krok po kroku przez raport dotyczący zapewniania dostępności.

Coraz częściej spotykam się z tym, że strona internetowa firmy jest dostępna w wielu wersjach językowych, ale regulaminy korzystania, polityki prywatności (w tym klauzule informacyjne) są jedynie w języku angielskim. Wielu polskich przedsiębiorców na podobnej zasadzie ma przetłumaczone jedynie najważniejsze informacje o stronie, a nie jej pełną treść. Powstaje pytanie, czy takie działanie może stanowić naurszenie przepisów RODO?

Zauważyłam, że ten temat jest bardzo, bardzo rzadko poruszany na szkoleniach dotyczących ochrony danych osobowych, ale gdy już dochodzi do jego omawiania, okazuje się bardzo trudny. W związku z tym podzielę się z Wami moją wiedzą i doświadczeniem.

Ale o co chodzi?

W 2016 roku weszła w życie ustawa o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym, której celem jest weryfikowanie przeszłości osób dopuszczonych do pracy lub opieki nad dziećmi. W związku z ustawą został utworzony rejestr publiczny oraz rejest z ograniczonym dostępem dotyczące przestępców seksualnych. W rejestrze publicznym są ujawnione dane (ze zdjęciami) osób, które dokonały „wyższej rangi” przestępstw seksualnych, w niepublicznym są wszystkie osoby, które trafiły do rejestru.

Kto musi sprawdzać swoich pracowników w rejestrze?

Zgodnie z art. 21 ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym każdy kto dopuszcza swoich pracowników, współpracowników, stażystów, wolontariuszy, itp. do pracy lub działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi.

Zatem dotyczy to zarówno pracodawców, jak i zleceniodawców, czy fundacje lub stowarzyszenia, korzystające jedynie ze wsparcia wolontariuszy. Nie ma znaczenia forma współpracy z osobą dopuszczoną do konaktu z dziećmi.

Czy potrzebuję zgodę na sprawdzenie?

Od pewnego czasu poza ochroną danych osobowych zajmuję się także kwestią zapewniania dostęności w podmiotach publicznych. Zaczęło się od potrzeby wsparcia przyjaciół z zaprzyjaźnionych instytucji kultury, ale ja nie lubię robić niczego na pół gwizdka, więc powoli staje się to moim kolejnymy „konikiem”.

Jednym z największych problemów jakie mają moi znajomi jest wykonanie Deklaracji dostępności. Zaczynając od tego co powinna zawierać, a kończąć na tym, gdzie ją zamieścić.

Dawne Minsterstwo Cyfryzacji opublikowało instrukcję tworzenia deklaracji dostępności, która jest dostępna tutaj. Wydawałoby się, że to załatwi sprawę, ale prawda jest taka, że stworzenie deklaracji wymaga wiedzy w zakresie stosowania zarówno ustawy o zapewnianiu dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami, jak i wiedzy „informatycznej”, gdyż obowiązkowymi elementami deklaracji są informacje umieszczane w metadanych strony internetowej. No właśnie, czyli deklaracja musi być stroną, a nie plikiem. W dodatku stworzoną zgodnie z opublikowanym standardem. A nie każdy radzi sobie z HTML…

Wielkimi krokami zbliża się termin przekazania przez podmioty publiczne pierwszego raportu z zapewniania dostępności, a także ostateczne terminy na zapewnienie dostępności. Zapewnianianie dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami w domach kultury, muzeach i bibliotekach to chyba największe wyzwanie, ze względu na liczbę wytwarzanych treści cyfrowych, a także organizowane wydarzenia. Wiecie, że jestem praktykiem i chcę poprzez to szkolenie przekazać praktyczną wiedzę w zakresie tego, jak skutecznie wdrożyć dostępność w instytucji kultury.

Podczas szkolenia opowiem o rozwiązaniach, które dużo dają, a wymagają jedynie pracy ludzkiej lub minimalnych nakładów pieniężnych. Pokażę przykłady rozwiązań zwiększających dostępność komunikacyjno-informacyjną i jakie możemy zastosować racjonalne lub alternatywne rozwiązania, aby uzyskać zgodność z przepisami.